Renée De Braeckenier - duikbril op en zwemmen!

Sporten met diabetes? Het kan! Dat toont Renée elke zondag in het zwembard. Renée was net twee jaar geworden toen ze de diagnose van diabetes type 1 kreeg. Haar mama, Iris De Bloos vertelt hun verhaal over sporten, de diagnose en uitdagingen van diabetes.

Diagnose diabetes type 1

“Ze was nog niet zindelijk maar had wel de laatste tijd voor haar diagnose dikke volle pipi pampers. We dachten dat dit lag aan het groter en ouder worden. Ze werd ook wat lusteloos en we miste de power uit onze toen vrolijke enthousiaste peuter. Dit was 1 weekje na haar tweede verjaardag. Ik dacht dat het ‘jarig zijn’ wat in haar kleren hing. Ik maakte toch maar een afspraak bij de kinderarts. 

Er werd bloed getrokken en er werd ons aanbevolen om even te wachten op de bloedresultaten. We mochten plaats nemen in de wachtzaal van de kinderafdeling in het ziekenhuis te Zottegem. Na een tijd wachten krijgen wij de diagnose. Renée haar glycemie was boven de 900. We werden onmiddellijk doorverwezen naar UZ Gent. Daar verbleef ze een nacht en dag op de intensieve afdeling. Nadien werden we een week ‘getraind’. 

Als we er op terug kijken vond ik dit een hele zware periode in ons leven. Het bracht enorm veel verdriet met zich mee, ook omdat wij niemand in onze nabije kring konden met diabetes type 1… laat staan een jong kind. Ik heb er 1 jaar over gedaan om haar diabetes te aanvaarden. Ze was zeer jong, pas 8 maanden na haar diagnose kreeg ze een sensor. 

Uitdagingen van diabetestechnologie

We zijn opgestart met pentherapie. Laat ons zeggen dat we een iets wat moeilijk parcours hebben afgelegd. Renée was eerst te jong voor een closed-loop systeem, ze kreeg dit eerst niet. Later kregen we de goedkeuring , ondanks haar jonge leeftijd, maar reageerde ze allergisch op zowel de sensoren als infusen van een bepaald merk. We moesten overschakelen naar andere systemen, maar die waren niet toegankelijk voor jonge kinderen (jonger dan 6 jaar). Diabetes heeft ons al veel kopzorgen bezorgd en ook aanpassingen/veranderingen in ons leven.  

Ik heb bij haar diagnose enkele maanden loopbaanonderbreking genomen, om dan later halftijds te gaan werken (3 jaar). Zo konden we de zorgen op ons nemen en regelmatig op en af rijden naar haar school. Dagelijks stonden wij in contact met de toenmalige leerkracht. Dit schooljaar ben ik zelf als leerkracht van school veranderd omdat ik de unieke kans kreeg om aan haar klas les te geven en dit gaf me terug de mogelijkheid om fulltime te gaan werken. Renée zit dus in mijn eigen klas en ik kan de zorgen perfect toepassen en dit bezorgt me veel minder kopzorgen als dat ik de zorg aan een ander klasjuf moest overlaten. Nu kan ik 24/24 bij onze dochter zijn. 

Duikbril op en zwemmen

Renée gaat op zondag zwemmen, haar papa gaat steeds mee in het zwembad (om haar waarden te blijven controleren), terwijl zij de zwemles zorgeloos kan meevolgen. Sporten kan ook met diabetes, ondanks de uitdagingen, en dat vinden de ouders van Renée heel belangrijk. Want sporten heeft een positief effect op de glycemie, alleen moet je tijdens het sporten de glycemie extra managen. Daarom zijn we ook tijdens de lessen steeds aanwezig, zo voelt ze zich veilig en weet ze dat papa of mama nooit ver weg is.”